Από το Sussel
στη σεμν-ο-παπαρ-ο-ηθηκολογία
και όπως διάβασα στην εξαιρετική Κοπτοραπτού … (πάτα πάνω στο απόσπασμα να διαβάσεις όλο το κείμενο)
Με πειράζει, που αίφνης γέμισαν οι οθόνες από τις αδερφές του ελέους, τις σεμνότυφες, τις χαμηλοβλεπούσες που τον μόνο ένοχο που βλέπουν σ’ όλη αυτή την ιστορία είναι το σεξ.
Κοινώς, με πειράζει που εκεί που «γαζώνω» αμέριμνη και ευτυχισμένη, σιγά – σιγά μου πιπιλάνε το μυαλό περί ακατονόμαστων σκηνών και ποταπών ενστίκτων.
Τι λες, βρε γελοίε; Από πότε το σεξ έγινε ποταπό; Και από πότε ένα καλό κρεβάτι έγινε ακατονόμαστη σκηνή;
Και επιστρέφω. Λες να με πείσουν ότι ο μόνος ένοχος σ’ αυτή τη χώρα είναι το σεξ; Όχι, το διακαναλικόν. Το κανονικόν!
Θέλουν, λοιπόν, να αντιδρούμε σαν τους σκύλους του Παβλόφ;
Να ακούμε σεξ, να σκεφτόμαστε χοντρούς προϊσταμένους και ταπεινές συμβασιούχες και να μας πιάνει χεσμός απ’ την τρομάρα και την αγωνία;
Με το που θα πηγαίνουμε να κατεβάσουμε τα παντελόνια ή να σηκώσουμε τις φούστες, να νιώθουμε πρώτα την ανάγκη να… ψαχτούμε; Όχι, μεταξύ μας. Όχι για «σκουφάκια»! Αλλά για κάμερες;;;
Share on Facebook
This entry was posted on Tuesday, January 15th, 2008 at 11:01 and is filed under Uncategorized. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed.
You can leave a response, or trackback from your own site.