Κάθε φορά που τυχαίνει να μιλάω με τον Κωνσταντίνο Τζούμα στο τηλέφωνο είναι μια έκπληξη. Τις τελευταίες εβδομάδες που μιλήσαμε με αφορμή το βιβλίο του «Ως εκ Θαύματος», την πρώτη φορά άρχισε να μου μιλάει ιταλικά, τη δεύτερη … σφυρίζοντας την τελευταία συλλαβή της κάθε λέξης και μια ακόμη έκανε ένα συνδυασμό των δύο πρώτων. Πάντα αυτός ο άνθρωπος είναι μια έκπληξη για μένα. Από την εποχή που τον πρωτοείδα στο «πανί», μετά στο θέατρο και φυσικά από τη στιγμή που τον γνώρισα. Ως δημοσιόργαφος (υπεύθυνος διαφόρων εκπομπών) τον καλούσα για συνεντεύξεις με τους … εκάστοτε παρουσιαστάς. Δυστυχώς πολλές φορές χρειάστηκε να «πείσω» κάποιους γιατί είναι καλό να κάνουν μια συνέντευξη με τον Κωνσταντίνο Τζούμα. Ακόμη πιο δυστυχώς μερικοί νεαροί -τότε- αγράμματοι (μάλλον ακόμη) τον αντιμετώπισαν περισσότερο ως την εικόνα του, παρά ως τον Κωνσταντίνο Τζούμα. Anyway!
Αυτή τη φορά τον πήρα τηλέφωνο την ώρα που έπαιζε ένα τραγούδι στην ραδιοφωνική του εκπομπή στον Εν Λευκώ 87,7 (Δε-Πα 10:00-12:00) και του είπα: θέλω αυτή τη φορά να κάνεις κάτι για μένα. Μπορείς να διαβάσεις μπροστά στην κάμερά μου ένα-δυο αποσπάσματα από το βιβλίο σου που μου άρεσαν πολύ? «Φυσικά» απάντησε με την χαρακτηριστική του φωνή και κάγχασε με το επίσης χαρακτηριστικό του κάγχασμα.
-Πού θα το κάνουμε?
-Πάμε Κολωνάκι στο Desire!
Πήγαμε και μεταξύ earl grey, γαλλικού καφέ, φρεσκοψημμένων (εξαιρετικών) τυροπιτακίων και τάρτας (με τομάτα κι ελιά) κάναμε τις δύο εγγραφές που θα δεις παρακάτω.
«Ως εκ θαύματος» (από τον Καστανιώτη) είναι το πρώτο από τα τρία βιβλία που θα μας δώσει ο Κωνσταντίνος Τζούμας. Ο τύπος είναι πολύ υπέρ του «ομαδικού» και στην τέχνη και στη ζωή του, οπότε δε θέλω να σου πω ότι πρόκειται για μια τυπική αυτοβιογραφία. Ο εαυτός του είναι η αφορμή για ένα πολύ δυνατό ανάγνωσμα με ωραία πρωτότυπη γραφή (που μου θυμίζει γρήγορο μοντάζ ενός Road Movie που εκτιλύσσεται στον Πειραιά, το Κολωνάκι, την Αθήνα μιας άλλης εποχής, την Ελλάδα μιας άλλης εποχής) που εμπεριέχει μουσικές, αρώματα, γεύσεις και πάνω απ’ όλα εικόνες. Εικόνες από την Αθήνα του πατέρα μου και της μάνας μου, εικόνες από στέκια που είτε ξεθωριάζουν είτε χάθηκαν ανεπιστρεπτί.
Υ.Γ. Διάβασέ το και στο καπάκι πάρε και τη Στεκιά στο Μάτι του Μοντεζούμα του Νίκου Νικολαϊδη (γνωστή άλλωστε η σχέση των δύο καλλιτεχνών. «Ο Νίκος ήταν πάντα πιο σκληρός πιο ροκ απ’ όλους μας» μου είπε ο Τζούμας όταν του είπα την άποψη μου για το βιβλίο του σε σχέση με το δικό του: Τα δύο βιβλία είναι όπως οι δύο φοβερές ταινίες του Μπαζ Λούρμαν. Το «Romeo and Juliet» είναι η Ροκ άποψη του σκηνοθέτη για τη ζωή, ενώ το «Moylin Rouge» είναι … the POP side of life.
Καλή διασκέδαση (… με την καλή έννοια – αν και όταν το κάνεις με την κακή μπορεί να είναι πιο ενδιαφέρον)!
και Κωνσταντίνε, καλοτάξιδο!!!
Share on Facebook