Τα συχaρίκια μου:
1. Στο Δήμαρχο
2. Στη Δημοτική αστυνομία
3. Σ’ όποιον κερατά είναι υπεύθυνος για να μπορώ να περπατάω στα πεζοδρόμια, που τα λένε έτσι γιατί είναι οι δρόμοι για τους πεζούς. Αν τα έλεγαν … τραπεζόμια να μου πεις : φίλε είσαι μαλάκας. Δεν τα λένε όμως έτσι. Τα λένε πεζοδρόμια. Κι εγώ προχθές, ημέρα περιβάλλοντος (δες το από κάτω ποστ – μη χέσω ) πήρα το παιδί μου να περπατήσω στην Αθήνα και να πάω στο Γκάζι.
Και ο "χασάπης" αποφάσισε ότι πρέπει να γίνω κομάντο. Αποφάσισε ότι πρέπει να γίνω μαλάκας πατέρας που άλλα λέει κι άλλα κάνει (ναι, γιατί λες στο παιδί: δεν περπατάμε στο δρόμο Αντωνάκη, πάμε από το πεζοδρόμιο – αν δε το κάνεις όμως να σε δει ο Αντωνάκης να το καταλάβει ότι είναι κάτι που όλοι το κάνουν, νομίζει ότι βρήκες ακόμη μια ευκαρία για κόντρα και η κόντρα φέρνει κόντρα και άστα να πάνε!). Ο Χασάπης λοιπόν έκλεισε με τις καρέκλες και τα τραπέζια του όλο το πεζοδρόμιο. Τα μηχανάκια – δικαίως είναι στο δρόμο, τα αυτοκίνητα – ακόμη πιο … δικαίως – είναι στο δρόμο, κι έρμος ο πεζός που έπρεπε να είναι στο πεζοδρόμιο είναι κι αυτός στο δρόμο! Στο δρόμο που δεν είχε τη δική του ιστορία, αλλά το δικό του Χασάπη! Κατάλαβες? Κι εγώ ο τριςμαλάκας, αντί να πάω να κάνω φασαρία, ενώ είχα βγει μια βόλτα με το παιδί, απλώς πήρα μια φωτογραφία κι είπα θα το κράξω από το βλογκ. Και χέστηκε ο Χασάπης για το δικό μου το σεβντά. Αν όμως είχα πάει κι είχα κάνει μανούρα, είχα φωνάξει το 100, είχα πάρει τον ίδιο τον Κακλαμάνη τηλέφωνο, θα είχα ενεργήσει ως πολίτης με ένα Πι τόοοοοσο με το συμπάθειο αλλά θα είχα καταστρέψει μια από τις ελάχιστες μέρες που μπόρεσα να πάω το γιο μου βόλτα. Έθεσα όμως τη ζωή του σε κίνδυνο περπατώντας εκεί που κανονικά κυκλοφορούν αυτοκίνητα. Πήγα βόλτα όμως…
κι έχω αποφασίσει να πάω και μόνος μου μια μέρα βόλτα από εκεί, δίπλα από το Γκάζι, χωρίς το παιδί. Τότε δε θα έχω άλλοθι αν δε λειτουργήσω ως πολίτης με ένα Πι τόοοοοοσο, θά ‘χω?
Share on Facebook