Καλημέρα με απώλειες. Μουσικές. Στα 52 του πέθανε ο τραγουδιστής των Cramps, σύζυξ της Poison Ivy, Lux Interior. Κομμάτια της νιότης μας και όχι μόνο, σύντροφοι σε λικνίσματα του κορμιού και του μυαλού σε μπαρ, κλαμπ, σπίτια, στο αυτοκίνητο (ακόμη και με τα παιδιά) σκορπάνε στο σύμπαν.
The Goo Goo Muck – The CRAMPS
Άκουσα τις προάλλες το καινούριο τραγούδι των Archive, το οποίο φυσικά και δε θυμάμαι πώς λέγεται πρωί πρωί, αλλά θέλω να σου πω ότι μου άρεσε πολύ, είναι πολύ πιο … φωτεινό από τα παλαιότερα τους. Θυμάμαι επίσης πώς είχαμε σαρδελοποιηθεί στην πρώτη τους συναυλία κάπου στην ιερά οδό (πάλι δε θυμάμαι το όνομα του κεντρου – από την άλλη θυμάμαι πάντα τον φίλο μου τον Σπύρο Πάγκαλο το γραφίστα που όταν ακούγαμε το τραγουδάκι που θα ακούσεις ευθύς αμέσως μου έλεγε: φοβερός στίχος – άντε κάνε τη μετάφραση- απόδωση στα ελληνικά
(so)Fuck You (anyway) – ARCHIVE
Απόψε έχουμε DIsa, μην ξεχνιόμαστε! Η αφεντιά μου στην άκρη της πιο φιλόξενης μπαρας της πόλης έχω στα δεξιά μου τα cd-πλέιερς, αριστερά μου τα σφηνάκια – πειρασμούς και μπροστά μου τα cd-άκια μου. Ο Γιάννης και ο Σάκης, τα παλικάρια που τρέχουν το μαγαζί έβαλαν κι έναν καινούριο μίκρη που είναι καθρεφτιζέ επίφανειας και τον γεμίζω με δαχτυλιές. Κουβαλάω μαζί μου cd για να παίζω τρεις μέρες λόγω ανασφάλειας. Παρ’ όλα αυτά τυχαίνει να μου ζητάνε κομμάτια που με λύπη μου ανακοινώνω ότι δεν τα έχω μαζί μου. Ποτέ δεν τον πιάνεις τον … πελάτη – κι ας έχει πάντα δίκιο ο καψερός, αλλά πού να τό ‘βρει! Δε μ’ αρέσει να χαλάω χατίρια όταν παίζω μουσική και μου ζητάνε κάτι. Η μόνη φορά που αρνήθηκα κάθετα, ήταν πριν από χρόνια στο Decadence που ένας πιτσιρικάς μου ζήτησε μια vodka με πορτοκάλι και όταν του είπα όχι, μου ζήτησε ένα Gordons σκέτο.
L’ ombelico del Mondo – Jovanotti
Μετά το διονυσιακής αισθητικής "ομφαλό της γης" μού ήρθε στο μυαλό μια άλλη λαμπρή ομάδα μουσικων ταγουδιών. "Οι πράσινες νέγρες" Les Negresses Vertes. Τι μουσική που έκαναν τα παιδιά αυτά. Τι χορό που έχουμε ρίξει μαζί τους, τι πότα, τι χαβαλέ! Τι αισθητική, τι Live! Τι μουσικάρες … Δικό σας (αυτό είναι από άλλο ανέκδοτο)
Zobi la mouche – Les Negresses Vertes
Θέλω να σε αφήσω τώρα αλλά πρέπει να σου πω την υπέρτατη κακία για άνθρωπο που μου είπε προχθές ο φίλος μου (και γαμώ τους μουσικούς παραγωγούς με τρελλό χιούμορ) ο Μάκης Παπασημακόπουλος. Τσατάραμε στο face-book και επιβεβαιώνοντας αυτό που λένε οι γυναίκες για μας τους άντρες … πιάσαμε την υψηλή "ραπτική" (με το συμπαθειο κοπτοραπτού φιλενάδα, δεν σου πήραμε τη δουλειά) για έναν κοινό γνωστό. Μη χρονοτριβώ, ο Μάκαρος λοιπόν είπε την υπέρτατη ατάκα για το πόσο κολώπαιδο τον θεωρεί:
"Αυτός, Γιάννη μου, παίζει ζάρια που τα έφτιαξε από τα κόκκαλα της μάνας του"
… (τη θυμηθήκαμε χθες το βράδυ που βρεθήκαμε και υποκλίθηκα και μπροστά του)
Ο αράπης – Γιώργος Ζαμπέτας ( aka ότι πιο ροκ έχει παιχτεί με μπουζούκι ,,, ever!!!)
* η θεϊκή ατάκα του συχωρεμένου Νικολαϊδη, στη σκηνή του πάρτυ από την ελληνική ταινία "Δεσποινίς Διευθυντής"
Share on Facebook