Giannis Kafatos

ή αλλιώς: όλα της πίπας … δύσκολα

(δες το μέχρι τέλους!!!)

Ξέρεις στην Ελλαδίτσα δεν είχαμε την τύχη να έχουμε βιομηχανία! Ούτε βαριά, ούτε ελαφριά προφανώς ούτε μουσική. Έτσι δεν  "τυχαμε" της χαράς να υπάρχουν μεγάλες κόντρες των μουσικόφιλων όπως για παραδειγμα στην Αγγλία που κάποτε οι μισοί ήταν με τους Beatles και οι άλλοι μισοί με τους Rolling Stones ή αργότερα (και πιο κοντά σε ‘μας χρονικά) οι μισοί ήταν Blur-ικοί και οι υπόλοιποι Oasis-ικοί.

Στο δικό μου μυαλό και περισσότερο στ’ αυτιά μου η μόνη "κόντρα" που θα μπορούσα να δω και μάλιστα να είμαι μέρος της ήταν μεταξύ Τρυπών και Ξύλινων Σπαθιών. Σήμερα – και φυσικά πάντα με την προϋπόθεση ότι υπάρχει – η κόντρα είναι Αγγελάκας ή Παυλίδης.

Πρώτ’ απ’ όλα να πούμε ότι από την “κοντρίτσα” αυτή κερδισμένη είναι η Σαλονίκη.

Πώς τα καταφέρνει αυτή η σκυλομάνα να βγάζει τέτοιους καλούς μουσικούς που τελικά γίνονται και το άλλοθί της … χαλάλι και μπράβο στα παιδιά που καταφέρνουν ν’ ανθίσουν μέσα σ’ ένα περιβάλλον που την αισθητική επιβάλλουν Παπαγεωργόπουλοι, Παπαθεμελήδες, Ψωμιάδηδες και λοιπαί δημοκρατικαί δυνάμεις!!!

τέλος πάντων εγώ σ’ αυτή την κόντρα ήμουν από την αρχή με τα Ξύλινα Σπαθιά. Γούσταρα τις Τρύπες, αναγνωρίζω τη συμβολή τους στην αναγέννηση του Ελληνικού Ροκ, αλλά προσωπικά μου ταίριαζαν καλύτερα τα Ξύλινα Σπαθιά.

Πάντα ο ήχος τους είχε κάτι που ήταν πιο μπροστά, πιο … προχω από το στερεότυπο (που μπορεί να είναι μαγικά ξεσηκωτικό μερικές φορές) “ηλεκτρική, μπασο, ντραμς”! Είναι πιο … φεύγα ρε παιδί μου, πώς να στο πω!

Και τώρα, αν υποθέσουμε πάντα ότι “τρεχει” ο αγώνας μεταξύ των Αγγελάκα- Παυλίδη εγώ είμαι με τον Παυλίδη. Μου πάει περισσότερο. Επίσης δε μ’ αρέσει το στυλάκι Αγγελάκα.

Μην ψάχνεις να βρεις αντικειμενικά στοιχεία. Είναι όλα μεσα στο μυαλό μου και στ’ αυτιά μου! Δεν έχει τύχει να γνωρίσω κανέναν προσωπικά (νομίζω, χωρίς να το θυμάμαι 100% ότι έχω κάνει κάποτε σε κάποιο ραδιοφωνο μια τηλεφωνική συνέντευξη με τον Παυλίδη για τον πρώτο προσωπικό δίσκο του) αλλά είμαι Παυλιδικός! 

Πέμπτη 2 Απριλίου

Παύλος Παυλίδης Live

Gagarin 205

θα μπορούσε να είναι

το αγαπημένο άθλημα

Θα μπορούσε να είναι κάτι καλό για τα αρθριτικά, την κωλίτιδα, τις αιμοροϊδες, το αυχενικό …

μην περιμένεις όμως σωτηρία …

είναι τελικά απλώς μια λασποβρόχα  που … επιπτε ράι θρου!

Ε Ξ Ι Σ Ω Ν Ω

κάνω κάτι ίσο μ’ ένα άλλο / (μαθ.) κάνω εξίσωση

Εξισώσεις βρυξελλών, μετά τα λαχανάκια. Επιτέλους κυρίες μου, η ισότητα τώρα δικαιώνεται!.

Δεν καταννοώ ουδαμώς τις οιμωγές και τα κροκοδείλια δάκρυα.

Γιατί μαντάμ, που κάθεστε πίσω του γκισέως και το σύνηθες με αντιμετωπίζετε ως μια σακούλα με σκατούλες που η κακιά μοίρα σας την (με) έριξε μπροστά σας, γιατί λέγω να θέλετε να βγαίνετε στη σύνταξη νωρίτερα από τον δύσμοιρο συνάδελφο (που μάλλον με τον ίδιο τρόπο με αντιμετωπίζει, αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα) σας?

Γιατί η γυναίκα που δουλεύει στον ιδιωτικό τομέα είναι πιο παρακατιανή από εσάς, που  είχατε την τύχη να έχετε μεγάλα δόντια?

Το ίδιο δεν πονέσατε όταν κάνατε παιδιά εσείς με εκείνη?

Εκείνη όμως, του ιδιωτικού τομέως, πήρε τον πούλογλου! Ακόμη και τα ένσημα της κόβουνε για να την τιμωρήσουν που έφερε στον κόσμο "έναν έλληνα ακόμη" (που λέγει και το άσμα)

Ουστ από ‘δώ!

Θέλετε στην τρυφερή ηλικία των 40

να χρηματοδοτήσω

εγώ τα όνειρα σας???

sorry ladies μπατ αϊ χαβ ε ντριμ 2!

aλλά πρέπει να δουλέψω και εγώ

και η γυναίκα μου

για να το χρηματοδοτήσουμε!

My sponsorship is Over!

γκε-κε???

Ουστ από ‘δώ!

Βλέπεις δε φταις μονάχη εσύ!

Έχεις κι όλους τους επαγγελματίες που μας κυβερνούν να σε θωπεύουν ως "κάστα" μέχρι παρεξηγήσεως τόσα χρόνια … ένεκα "πολιτικού κόστους"!

Παπαρολοζί στην παπαρολοζί, πέρασαν τα χρόνια και τώρα με το άλλοθι βρυξελλών κάνουν όλοι "πα-πα-πα" και το τουρλού σιγοβράζει.

Ε, ναι λοιπόν είμαι βρυξελλιώτης!

Καλά κάνουν.

΄Αμα θες δημόσιο αγάπη μου να δουλέψεις

 όσο και το μουλάρι ο άντρας!

Άμα δε σ’ αρέσει να πα να βρεις εργασία στον ιδιωτικό στίβο!

Ελέγα τις σκέψεις αυτές στο φίλο μου το Δημήτρη και μου λέει: θα σε πουν αντιδραστικό! Εμένα θα πουν αντιδραστικό! εμένα που με βλέπεις έχω στο μέιλ μου και τις 53 σελίδες με τα αποτελέσματα του 18ου συνεδρίου του ΚΚΕ! Εμένα θα πουν αντιδραστικό? … Ας με πουν!

Buongiorno principessa! Η καλύτερη εισαγωγή από τον Νικόλα Πιοβάνι

La Vita e bella – Nicola Piovani

Προσπαθώ να μην ξεράσω με όλα όσα γίνονται γύρω μου. Είτε με αφορούν είτε όχι. Από τα κουρασμένα παλικάρια στις αφιονισμένες παλικαροπούλες, κι από τις πεολειχίζουσες σκαρφαλωματούδες στους ακτιβιστές των "καγιέν". Ανι-γούεϊ! Τελικά – τό ‘χουμε συζητήσει νομίζω κι άλλη φορά – το ξεφωνήμα είναι μια κάποια λύσις. Αλλά δεν είναι δραστικό και κιδνυνεύεις ως ξεφωνηματίας να καταστείς γραφικός. Τι να πω! Εγκλωβισμένος! Πέντε λέξεις μόνο:

Kiss me where it Smels Funny – Bloodhound Gang

 νεύρα, θυμός, κίνηση, τέλμα, άνοιξη, λουλούδια, λάσπη, προσωπεία, ψευτιά, αγάπη, γέλια, κλάματα, πένθος, απώλεια, χοντραδες, σκοτάδι, χρώμα, μιζέρια

… μουσική

Σαν να μην Πέρασε μια Μέρα – Γιώργος Δημητριάδης και Μικροί Ήρωες  

Ο καιρός θυμίζει αυτό που λέει ο πάνσοφος ελληνικός λαός … "όποιος κάτσει με στραβό το βράδυ αλλοιθωρίζει" Με τόση παρέα που κάνει μαζί μας, τά ‘χει παίξει.

… εσύ?

Κατω στης Μαργαρίτας τ’ αλωνάκι – Μαρίζα Κωχ

Μου λείπει που δε βλέπω τους φίλους μου όσο θα ήθελα. Μιλάω μαζί τους στα τηλέφωνα, στο skype, στο Facebook, ανταλλάσσουμε e-mail αλλά δε βλεπόμαστε πολύ. Τι έχουμε πάθει ρε γαμώτι μου? Μόνο εγώ το έχω πάθει ή το περνάς κι εσύ? Όχι ότι αν είναι μαζίκό το φαινόμενο θα με κάνει να αισθανθώ καλύτερα. Απλώς σκέφτομαι ότι αν το πρόβλημα το έχω εγώ, ίσως η λύση να είναι πιο εύκολη απ’ όσο νόμιζα!. Τι έχουμε πάθει, να πάρει και να σηκώσει!

With a Little Help from my Friends – Beatles

Καλό σου-κου!

Αφιερωμένο εξαιρετικαμάν

σε όλα τα ρασοφόρα λαμόγια

ορθοδοξα, καθολικά,

με τουλμπανι ή με τιαρα

με μήτρα

ή ο,τιδήποτε άλλο

που δεν

αφήνει τον

εγκέφαλο

ελεύθερο

να

αναπνεύσει …!