Archive for March 4th, 2009

O ALPHA, η εθελουσία, η παπαρολογία και το “γαμώτο”!

Wednesday, March 4th, 2009

Η γυναίκα μου λέει συχνά πυκνά ότι "σιχαίνεται" τους δημοσιόγραφους.

Είναι ανακουφιστικό – για μένα –  να ξέρω ότι αυτή την άποψη την είχε και πριν με γνωρίσει!

Χθες το βράδυ, παρακολούθησα την  "παρέμβαση" στον εθνικό μας ξεφωνητή των εργαζομένων στον ALPHA για το θέμα της εθελουσίας εξόδου αλλά και των απολύσεων που απειλούνται μετά την εξαγορά του σταθμού από το RTL. Δεν έχω δει ακόμη τα νούμερα τηλεθέασης, αλλά ειμαι βέβαιος ότι όλη η μιντιακή πιάτσα περίμενε να ακούσει τους εργαζόμενους συναδέλφους στο σταθμό αλλά και την Λάκεια παρέμβαση – όπως οι υπόλοιποι τηλεθεατές περίμεναν να ακούσουν τα "ξεφωνητά" για την επικαιρότητα!

Δε σου κρύβω ότι "περίμενα στη γωνία", με το σπαθί έξω από το θηκάρι που λένε! (αλλά "αλλον" περίμενα, απ’ αλλού μου ήρθε!!!)

Άκουσα τον εκπρόσωπο των τεχνικών που μίλησε για τους συναδέλφους και τη σκληρή δουλειά τους.

Άκουσα την εκπρόσωπο των δημοσιογράφων και έφριξα.

 ΕΦΡΙΞΑ!

Τα πήρα στην κράνα!

 Βγήκε ενας άνθρωπος που εκπροσωπεί τους δημοσιογράφους και δεν ήξερε να μιλήσει στο μικρόφωνο. Είχε τη δυνατότητα να μιλησει σε ένα από τα πλέον μουτζαχεντίν κοινά της ελληνικής τηλεόρασης των τελευταίων ετών κι έλεγε παπάρες του στυλ "εμείς δεν είμαστε αυτοί που σατιρίζεις Λάκη, είμαστε αυτοί που ματώνουμε. Εμείς παλεύουμε για την ποιότητα αλλά το κοινό δεν την βλέπει και βλέπει πρωινάδικα.

Φαντάσου ότι ο Λαζόπουλος της είπε  ότι ακόμη κι αυτών που κράζει ΔΕΝ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥΣ στην ΕΡΓΑΣΙΑ.

Κατάλαβες κυρία εκπρόσωπε των δημοσιογράφων του ALPHA?

Είχες την ευκαιρία σου και τα σκάτωσες. Ούτε το μικρόφωνο κοντά στο στόμα σου δεν είχες για να ακουστείς!

Τι;

Σας κάνει εντύπωση που τα χώνω προσωπικά?

Πού να τα χώσω? Γενικώς? Στην κακιά μας τη μοίρα? Στο κακό το ριζικό? Στους κακούς που μας απειλούν?

Αφού άκουσα έναν άνθρωπο, δημοσιογράφο να μιλάει για περίπου 2 λεπτά χωρίς να λέει απολύτως ΤΙΠΟΤΑ, πέρα από γενικότητες για την "πχιότητα" (δεν υπάρχει τυπογραφικό λαθος στη λέξη!) και μισαλλόδοξους λαϊκισμούς.

Στο καπάκι άναψαν τα τηλέφωνα από φίλους μου, που έχουν φύγει βεβαίως από τον ALPHA, αλλά συμπασχουν γιατί εκεί μέσα ζήσαμε πολλά χρόνια, γελάσαμε, ήπιαμε, χορέψαμε, κηδέψαμε, και βεβαίως δουλέψαμε.

Επίσης και τηλέφωνα από νυν εργαζομένους (για πόσο ακόμη δεν ξέρω) του ALPHA.

Το ίδιο ρεφρέν απ’ όλες τις μπάντες: είμαστε άξιοι της μοίρας μας…

και να σου πω και κάτι – γιατί ειμαι πολύ πολύ πολύ θυμωμένος? – Γιατί μετά τη δημοσιογράφο (που γαμώ το κέρατό μου λες ότι κατα τεκμήριο ξέρει να μιλήσει μπροστά σε μια κάμερα …αφού δουλεύει στην τηλεόραση!) βγήκε η εκπρόσωπος των διοικητικών υπαλλήλων …

και μίλησε απλά, απλούστατα ελληνικά, ήπια και γλυκά. Και είπε για το κέφι των εργαζομένων, για τις πλάτες που βάζουν, για τις απλήρωτες υπερωρίες. Έκανε "συνενόχους" τη νέα διοίηκηση. Κι έκανε συγκεκριμένη πρόταση. Και είμαι βέβαιος ότι ακόμη και χωρίς μεταφραστή οι νέοι προύχοντες έπιασαν το μήνυμα – ασχέτως με το πώς θα πορευτούν τελικώς.

Η εκπρόσωπος των διοικητικών υπαλλήλων, έκανε συνένοχό της και τον ΛΑζόπουλο. Αυτό ήθελαν χθες οι εργαζόμενοι του σταθμού. Ήθελαν έναν ισχυρό σύμμαχο. Θέλουν έναν ισχυρό, και μάλιστα ισχυρό που πληρώνεται ήδη από το σταθμό στο πλευρό τους.

"Καταλαβες γιατί σου λέω ότι σιχαίνομαι τους δημοσιογράφους" με ρώτησε η γυναίκα μου, κι έστειλε ένα "μπράβο" στο κινητό της δικής της συναδέλφου.

Κατάλαβα, κατάλαβα ποιους δημοσιογράφους δεν αντέχει!!!

Αυτούς που δεν αντέχω ούτε κι εγώ!

 

(για την εθελουσία, τους "γερμανούς" και τη … λάμπα διάβασε  -αν θες – κι ΕΔΩ)

Share on Facebook

T-shirt Stories: Rock Playboy

Wednesday, March 4th, 2009

Rock λαγουδάκια για άτακτα αγοράκια!

Από το 2007 το Playboy συνεργάζεται με άτακτα ή λιγότερο άτακτα αγόρια της μουσικής βιομηχανίας. Έτσι κάθε χρόνο το λαγουδάκι ροκάρει πάνω σε t-shirtάκια. Εγώ να σου πω τη μαύρη μου αλήθεια, που δε διαβάζω Playboy, φέτος το πήρα πρέφα, ένα βράδυ την περασμένη εβδομάδα ακούγοντας Hi Jack, και σου παρουσιάζω σκουτιά από τους αγαπημένους μου MGMT (τα δύο πρώτα) και τους Roykshop (τα δύο τελευταία … προφανώς)!

 

 

(είναι προφανές ότι οι καλλιτέχνες δεν έχουν καθόλου στο νου τους το πνεύμα του περιοδικού, αφού όπως μπορείς να δεις κι εσύ κανένα από τα τέσσερα σκουτιά δεν προσφέρεται για να φορεθεί σε διαγωνισμούς τύπου Miss wet τι-σερτάκι…)

Share on Facebook