Άκουγα αχάραγα στο αυτοκίνητο το cd με το soundtrack από την ταινία Watchmen. Philip Glass, Billy Holiday, Nat King Cole κλπ πολύ ενδιαφέροντα. Οταν μπήκε ο Leonard Cohen με το Haleluiah δυνάμωσα πολύ. Τι ωραίο τραγούδι. Ήσυχο και τόσο δυνατό. Σκέφτηκα: τόσο ανακουφιστικό τέτοια ώρα, όπως ένα ζεστό πιάτο φαϊ μετά από πολύ άγριο ξενύχτι. Σου δίνει αμπάριζα για την υπόλοιπη μέρα!
Οι εισπρακτικές εταιρείες "εκτός νόμου" και με νόμο! Και με τους νέους ανέργους που θα δημιουργηθούν τι θα γίνει?
Είναι τόσο θλιβερό το συνδικαλιστικό όργανο των δημοσιογράφων (στο οποίο είμαι μέλος)! Αρνήθηκαν να παραχωρήσουν αίθουσα στις καθαρίστριες για να μιλήσουν για το θέμα "Κουνεβα". Το οποίο θέμα θα ήταν στα αζήτητα αν κάποιοι δημοσιογράφοι δεν το έφερναν στο φως. Κρίμα …
Βλέπω κάτι διαφημίσεις και λέω: ποιος τη σκέφτηκε, ποιος την ενέκρινε τέτοια παπαρα το 2009 (φρυγανιές Παπαδοπούλου με τραγουδάκι που μεταξύ άλλων ο καλλιτέχνης στιχουργός που θέλει να απευθυνθεί σε όλα τα κοινά ξυνεγραψε: … για όλες τις γενιές για νέους και για νιες). Τι λες τσολιά μου!!! Κι απ’ την άλλη βλέπω τη διαφήμιση του conneX TV και θέλω να γνωρίσω τον που τη σκέφτηκε! Σούπερ σύλληψη σούπερ εκτέλεση (αγαπημένη μου σκηνή εκεί που ο Δράκουλας δαγκώνει την κοκκινοσκουφίτσα και πρασινίζει η ροδαλή μουρη της και πέφτει ξερή!!!)
Ο πρόεδρος της Βολιβίας μάσησε συμβολικά ένα φύλο κόκας στη διάσκεψη του ΟΗΕ λέγοντας ότι το παραδοσιακό φυτό έχει εκατοντάδες άλλες χρήσεις εκτός από τη χημική του επεξεργασία για το ναρκωτικό των ξενέρωτων πλουσίων που θέλουν να "ανέβουν". Θυμήθηκα το ταξίδι μου στο Περού. Όταν προσγειωθήκαμε στο Κούσκο (σχεδόν 3χιλιόμετρα ύψος) μας κέρασαν ένα μάτε ντε κόκα, τσαγάκι από φύλα κόκκας γιατί αλλιώς δεν μπορούσες να σταθείς. Και μετά τις γιαγιάδες που πουλούσαν σε σακουλάκια φύλλα στους τουρίστες. Και μετά σε ένα σούπερ μάρκετ στη Λίμα που πουλούσαν το "ματε" όπως εδώ το τσαγάκι. Και την παραίνεση του Πρέσβυ που ευγενικά όταν έμαθε ότι βρισκόμαστε στη Λίμα μας επισκεύθηκε και μας παρακάλεσε να μην αγοράσουμε ως "σουβενίρ" μάτε γιατί αν μας το έβρισκαν στο τελωνείο θα μας πήγαιναν σούμπιτους Κορυδαλό για "εισαγωγή σκληρών νακρωτικών". Νομιμοποιήστε τα όλα ρε παλικάρια αντί να το παίζετε χαζοπαρθένες ότι τάχα μου "βαζετε το μαχαίρι στο κόκκαλο".
Την άνοιξη εκτός από τα λέλουδα "ανθίζουν" και οι νέες κυκλοφορίες δίσκων. Ακούω νέους U2 και μ’ αρέσουν, νέους Prodigy και εκτός από τα "κανονικά" τους έχουν μια κομμάταρα με την οποία κλείνουν το άλμπουμ που λέγεται Stand up και είναι σούπερ. Σκεφτόμουν μάλιστα ότι αν είχα εκπομπή στο ραδιοφωνο θα το έβαζα για εισαγωγή. Λέγεται Stund up. Stund up commedy είναι το αγαπημένο μου κομμάτι από το νέο άλμπουμ των U2. Stand λέγεται το εξαιρετικό τραγούδι – παλαιό αυτό – των REM / τι έγινε ρε παιδιά; η συνωμοσία του "στεκάμενου"!
Έφαγα στο "Χοντρό Μπιζέλι" του φίλου μου του Λεωνίδα ωραιότατο γλυκό κορμό, που o μάγειρας
αντί κονιάκ είχε χρησιμοποιήσει ποτό Κανέλλα. "ΜΜΜΜ νοστιμόόότατο" που λέει και το σακίδιο της Ντόρας (μην πάει ο νους στο ΥΠΕΞ, την άλλη Ντόρα εννοώ, την εξερευνήτρια – αν εχεις παιδιά, ανήψια ή μικρά αδελφάκια με εννοείς!)
Η μαμά μου θα μαζέψει τις φίλες και παλιές της συμμαθήτριες για τσιμπουσάκι. Επειδή οι κυρίες προσέχουν τη σιλουέτα τους, καταλαβαίνεις ότι … θα φάμε καλά!
Μ’ εχει πιάσει μια … μαλακία και δε μπορώ να διαβάσω το τελευταίο διάστημα. Έχω γεμίσει το κομοδίνο μου με βιβλία που με καλημερίζουν τα χαράματα και τα καληνυχτίζω το βράδυ αλλά μέχρι εκεί. Δεν έχει προχωρήσει η σχέση μας. Θυμάμαι που όταν ήμουν στο λύκειο κατηγρούσα κάποιον που μου είχε πει ότι έχει το ίδιο σύμπτωμα. Τον απαξίωσα και δήλωσα κατηγορηματικά ότι εγώ δεν θα το πάθω ποτέ! Μεγάλη μπουκιά φάε (το παρακάνω μάλλον σ’ αυτόν τον τομέα) μεγάλη κουβέντα μην πεις!!! (αχ πάνσοφε ελληνικέ λαέ με τις παροιμίες σου!)
(το αγαπημένο μου κολλημα τώρα) Έλεος πια! Ανοίξτε την Ακρόπολη συμπαθείς κατά τα άλλα συμβασιούχοι! Έχετε δίκιο! Αποκλείστε τον υπουργό στο σπίτι του. Ρε, η Ακρόπολη δεν είναι δική σας, ούτε δική μου. Ανήκει στον πολιτισμένο κόσμο. Της έτυχε να είναι συγκάτοικος μαζί μας!!! Μοίρα κακιά, θα μου πεις. Αν ήταν αλλού θα την είχαν περί πολλού και φωτισμένη όλη τη νύχτα να τη βλέπουν και να τη χαίρονται και να τους εμπνέει. Όχι σαν κι εμάς που στα φώτα της Ακρόπολης βρήκαμε να κάνουμε τους οικολόγους και τους οικονόμους – γαμώ το φελέκι μου μέσα γαμώ!
Είναι τώρα κατάλληλη εποχή για να φυτέψω μια Ροδιά στο μπαλκόνι μου? Άλλο μεγάλο μου κόλλημα κι αυτό!
Αύριο Παρασκευή και 13! Μούρλια. Το βράδυ παίζω στο DiSA!!!
