Μπονζούρ μεζ αμί. Τούτο μπένε? Πώς πάν’ τα κέφια? Τι? Πώς είπατε? Α! Έλα μωρέ! θα περάσει! Μην κάνετε έτσι κι εσείς! Εδώ κοτζαμάν Σημίτης συνήντησε τον Φρόντο, που του είχε δώσει το δαχτυλίδι και μετά ο ένας πήγε από τη μια του παγωμένου βουνού κι ο άλλος απ’ την άλλη! Το θυμάσαι το στόρυ? Τι? ‘Ησουνα μικρός και τριανταφυλλένιος? Τε -σπα! Την ώρα που όλη η ανθρωπότητα σκιάζεται από το λιώσιμο των πάγων, ετοιμαζόμαστε να κλείσουμε φώτα, ρουμπινέ και λοιπά, μόνοι οι ΠΑΣΟΚοι είναι χαρούμενοι στην οικουμένη που … λιώνουν οι πάγοι!
Ψες αποφάσισα να καταπολεμήσω τη μόνιμη μου νύστα … ξενυχτώντας. Πήγα ΚΥΤΑΡΟ, στο ιστορικό κλαμπ της Ηπείρου και Αχαρνών να ακούσω τους αγαπητούς φίλους LOCOMONDO. Σούπερ μπάντα είναι τα παιδιά και τολμώ να πω ότι η ταμπέλα "reggaae" aδικεί ή τουλάχιστον περιορίζει το μουσικό τους ταμπεραμέντο (είχα καιρό να τους δω, και η διασκευή τους στο Ederlezi μ’ αρεσε πολύ).
Όμως … όμως (και πες με γκρινιάρη, άι ντου νοτ γκιβ ε σιτ) είναι δυνατόν να λες ως κέντρο ότι κάτι αρχίζει στις 10 να ανοίγεις τις πόρτες στις 10 + και τελικά το γκρουπ να βγαίνει στις 11?
Γιατί όλα πρέπει να είναι άφτερ? ποτέ δεν τό πιασα!
Άκου τώρα το προφητικό τραγουδάκι των παιδιών για την οικονομική κρίση
100 afro – Locomondo
Όπως σού ‘λεγα και στο Σκορπολόι ποστ, γουστέρνω πολύ τους Prodigy kι έχω φάει κόλλημα με το κάτωθι μουσικό των έργο!!!
Stand up – Prodigy
Θυμάμαι ότι ήταν την εποχή που έκανα εκπομπή στον Rock Fm και μια μέρα ο φίλος μου ο Μιχάλης Γρυπιώτης που παλιά δουλεύαμε μαζί και τώρα είναι ανταποκριτής της ΕΡΤ στη Νέα Υόρκη μου έστειλε ένα μεϊλάκι που μου έλεγε να ψάξω να βρω και να ακούσω τους Gogol Bordelo. Του πούστη είπα! Και μόνο για το όνομα αξίζει τον κόπο. Μετά τους άκουσα, αγόρασα τα cd τους, και να που ήρθαν πέρσυ αλλά ήμουν διακοπές! Φέτος όμως που θα ξαναματάρθουν στο Rockwave Festival στις 27 ιουνίου στη Μαλακάσσα … θα πάω!!!
Alcohol -Gogol Bordelo
Λοιπόν άκου τι γίνεται τώρα! Έχω κολλήσει εδώ και λίγες μέρες με μια γαμάτη τραγουδάρα των U2. Μου προέκυψε ακούγοντας τον καινούριο τους δίσκο. Μα τι λέω! Παπαρες! Δεν υπάρχουν πια δίσκοι. Υπάρχουν μόνο cd και Mp3: οι άυλοι τίτλοι της μουσικής. Σαν τις μετοχές που, όπως λέγαμε τις προάλλες με κάτι φίλους, παλιά τις είχες ως χαρτιά. Έχαναν την αξία τους? τις έκανες ταπετσαρία, παπιέ μασέ, τις έβαζες … (θε μου σχώρα με είμαστε και σε περίοδο νηστείας), τις έκαιγες. Τώρα που οι τίτλοι έγιναν "άυλοι" απλώς κλαις! Μη χάνουμe όμως το στόχο. Σου έλεγα για τη φοβερή τραγουδάρα των U2 που την ακούσαμε πρώτη φορά στην ταινία "Μεχρι το τέλος του Κόσμου" Να τη δεις την ταινία σε παρακαλώ. Και μόνο για τις μουσικάρες που έχει μέσα δεμένες με τα αυστραλιανά τοπία, να τη δεις! Το σάουντρακ της πρέπει να είναι από τα τελευταία βινύλια που αγόρασα.
Until the End of the World – U2
Καλό σου-κου παίδες! Να περνάμε καλύτερα!!!
Share on Facebook