Archive for April 3rd, 2009

Radio Friday 21: smels like … spring spirit!!!

Friday, April 3rd, 2009

Καλημέρα, άσχημα ξεκινήσαμε.

το έχω σκεφτεί πολλές φορές και ίσως λίγότερο απ’ ό,τι ίσως οι καιροί επιβάλλουν το έχω γράψει: οι ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ είναι δολοφόνοι! Ακόμη κι όταν τα θύματά τους επιζούν – ευτυχώς – είναι ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ. Και δεν είναι μόνο ότι είναι Δολοφόνοι αλλά γίνονται και άλλοθι για "μέτρα" που εν τέλει αλλάζουν τον τρόπο ζωής και της καθημερινότητάς μας.

ShowRoom Dummies – We R the Robots  – Segnor Coconut

 

Ki ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, η άνοιξη έχει εισβάλει στην πόλη – ελπίζω και εντός μας. όλη η βδομάδα πέρασε μέσα στη μπίχλα (που λέγαμε και στο ναυτικό) της αφρικάνικης σκόνης τη μέρα. Τα βράδυα όμως – που το μαγικό σκοτάδι έκρυβε τη σκόνη και τις άλλες οπτικές ασχήμιες – οι μυρωδιές της άνοιξης έστελναν τα δικά τους μηνύματα. Ποιοι τα έλαβαν, τι τα έκαναν, πώς τα εκμεταλλεύτηκαν … θα σε γελάσω και δεν είναι στις προθέσεις μου!

Fire in Cairo – The Cure

 

Στην επαγγελματική μου γειτονιά, τους Αμπελοκήπους απέναντι από ένα διανυκτερεύον καφενείο-σαντουιτσάδικο κλπ το οποίο καλύπτει τις ανάγκες μας σε καφεϊνη και τροφή το χάραμα άνοιξε εδώ και δυο βδομάδες ένα άλλο καφενείο-σαντουιτσάδικο κλπ από τα Εβερεστ. Το παλιό και ανώνυμο είναι ένας στενός διάδρομος γεμάτος όμως με ευγένεια κι ένα χαμόγελο για τους στάνταρ πελάτες της νύχτας (τι ωραίο να σου λέει κάποιος "καλή δουλειά" ή "καλημέρα" και να χαμογελάει)! Το καινούριο είναι τεράστιο με τραπέζια κλπ κλπ. Όλοι από τη δουλειά όταν είδαμε την εξέλιξη αρχίσαμε να "ανησυχούμε" και να αναρωτιόμαστε "πόσο θ’ αντέξει ο δικός μας"! Σήμερα τα ξημερώματα λοιπόν, που πήγαινα στο Μέγκα όπως καθε ξημέρωμα, διαπίστωσα με μεγάλη ικανοποίηση ότι "ο δικός μας" ήταν φίσκα με όλων των λογιών ανθρώπους που θέλουν κάτι να βάλουν στο στομάχι τους το ξημέρωμα  ενώ το απέναντι … τεράστιο ήταν άδειο. Ωραίο δεν είναι να βοηθάς να αντέχουν οι μικροί;

Respect – Aretha Franklin

 

Βλέπεις, συναναστρέφεσαι, ακούς για … ανθρώπους που δεν μπορούν να πάρουν μια πρωτοβουλία ή να αναλάβουν την ευθύνη ακόμη και για να πουν καλημέρα? Είναι τόσο μα τόσο θλιβεροί.

Έχουμε γεμίσει με "τενίστες" που πετάνε τα μπαλάκια λες και κάνουν προπόνηση για το Ρολάν Γκαρός!

Μπλιαχ

Airbus Reconstruction (Nobody loves me) – Portishead

 

Μυρίστε την άνοιξη!

 

Καλό Σαββατοκύριακο

Share on Facebook