Καθημερινό ραντεβού, από το χειμώνα ξεκίνησε. Λίγο πριν τις πέντε το πρωί, την ώρα που την κάνω από το σπίτι.
Μια … χνουδωτή αλληλογραφία έχει βρει τη θέση της στο ξύλινο πολυγραμματοκιβώτιο της πολυκατοικίας μου – δηλαδή δεν είναι μου ακριβώς αλλά ξέρεις τώρα πώς το λέμε.
(Παλιά όταν εμείς κάναμε διακοπές κι ο πατέρας μας δούλευε, τύχαινε να δούμε από την παραλία του Ξυλοκάστρου στο καράβι στο οποίο δούλευε ο μπαμπάς – δεν ήταν ναυτικός αλλά είναι περίπλοκο να στο εξηγώ τώρα – και φωνάζαμε με την αδελφή μου: Μαμά … το καράβι του μπαμπά! Γυρνούσαν κάποιες κυρίες και κοιτούσαν περίεργα. Μ’ αυτόν τον τρόπο είναι “μου” η πολυκατοικία … μου!)
Η γατούλα λοιπόν από το χειμώνα βρήκε στο γραμματοκιβώτιο μια ιδιαίτερη θαλπωρή. Στην αρχή κοιμόταν κουλουριασμένη στο χαλάκι της εισόδου, αλλά εκεί ήταν αδύνατον να μην την ενοχλήσει ο τρόμπας που αξημέρωτα έβγαινε σαν τρελός από την πολυκατοικία και μιλούσε στο τηλέφωνο. Ε, είδε κι απόειδε και βρήκε τη βολή της στο κάτω μέρος, εκεί που υπάρχει χώρος για τους μεγάλους φακέλους.
Όταν πρωτομετακομίσαμε στο σπίτι αυτό, ο ταχυδρόμος έφερνε τα γράμματα και τα τακτοποιούσε μέσα στα κουτιά με το όνομα της κάθε οικογένειας. Για όσες αποστολές δεν έβρισκε κουτί, τα έβαζε ή εκεί που κάθεται τώρα η γατούλα, ή από πάνω. Τώρα τελευταία τα ντανιάζει από πάνω και δεν ασχολείται.
Το κουτάκι που μας αντιστοιχεί είχε χαλάσει και αγόρασα μια κλειδαριά καινούρια για να μπορεί να κλείνει. Παραμένει στην γαλάζια τσάντα που μου έδωσε το πολεμικό ναυτικό στη θητεία μου και τώρα κάνει χρέη εργαλειοθήκης. Το προτιμώ ανοιχτό. Ένα κλειδί λιγότερο στο μπρελόκ. Άλλωστε πλέον η αλληλογραφία περιορίζεται (εντελώς σχήμα λόγου) σε λογαριασμούς, λογαριασμούς, λογαριασμούς, λογαριασμούς, λογαριασμούς, λογαριασμούς, διαφημιστικά, προσκλήσεις και τα κοινόχρηστα … άντε και καμιά ειδοποίηση από το ταχυδρομείο για κάνα συστημένο. Οπότε τι να κλειδώσω? Μπας και ζηλέψει κανείς και θελήσει να μου πάρει τους λογαριασμούς μου? (πού τέτοια τύχη …)
Η γατούλα λοιπόν, σήμερα που αποφάσισα να της χαρίσω ένα κλικ με το κινητό, ή ήταν ξύπνια και με περίμενε ή την ξύπνησα – δεν ξέρω ποια εκδοχή να διαλέξω. Παρά το γεγονός ότι έχει γλυκάνει ακόμη και το χάραμα ο καιρός εκείνη προτιμά τη θαλπωρή του ξύλινου ανοιχτού κουτιού.
Το πρωί, όταν φεύγει, τη θέση της παίρνουν διαφημιστικά φυλλάδια: από σούπερ μάρκετ, φαγαδικοντελιβεράδικα, και φυσικά καταστήματα ηλεκτρονικών ειδών.
Share on Facebook