… συνάντησα μια κυβέρνηση πανταχού παρούσα
φορούσε σοσονάκι και μοβ σκουφάκι
με ΔουΝουΤου φοβέριζε το παιδάκι
Καλημέρα, ποιητικά ξεκίνησα. Βλέπεις η ψυχοκαυλωτική ατμόσφαιρα της σκυλομάνας αλλά με εξαιρετικό μάρκετινγκ Θεσσαλονίκης 
(αντέ να την πω και συμπρωτεύουσα για να μη μείνει ούτε ένας να μη με βρίσει) έχει συνεπάρει σύμπαντα τον πολιτικό κόσμο που ανέβηκε εκεί για να βαρδαροχτυπηθεί και να εμπνευστεί πάντα για το καλό μας!
Πώς ν’ αντέξω! Πώς; δεν ξέρω τι με χτύπησε περισσότερο κατακέφαλα. Η παράσταση Αχαρνείς ή οι δηλώσεις Λιάνη (ξαδέλφου – συναδέλφου) ότι είναι αυτοεξόριστος στο σπίτι του γιατί η πολιτική έγινε πτυελοδοχείο και ότι θα αφήσει την πολιτική. Δεν ξέρω!
Τη Δευτέρα λέει, έρχεται η τρόικα. Ερήμην!
Τη Δευτέρα ο γιος μου θα είναι πρωτάκι κι εγώ επίσης. Πρέπει όμως "ερήμην" … να μην τον αγχώσω. Μεγάλο στοίχημα. Λιγο πιο πίσω στα σκαλιά, θα παρακολουθώ, θα καμαρώνω. Μακάρι όλα τα παιδιά του κόσμου να είναι γερά. (τι κοινοτυπία, αναιρούμενη με ένα κλικ στα διεθνή πρακτορεία … Μακάρι όμως!)
Καλή χρονιά στα πρωτάκια
Να μια και λέμε για πρακτορεία: μια υπάλληλος στην Κραφτ Φουντ, στη Φιλαδέλφεια, απολύθηκε. Οι σεκιούριτι την οδήγησαν εκτός. Εκείνη επέστρεψε. Παρέα στην απόγνωσή της είχε κι ένα πιστόλι. Δύο νεκροί και τραυατίες …
Το φθινόπωρο είναι εδώ δυνομένο ενατό … (αλλο ένα ματζικ σαρδάμ)
Καλό σου-κου
(ομολογώ ότι αυτολοκρίθηκα: μου ήθρε στο νου μια βρισιά που συνδυάζει τον πολιτισμικό θησαυρό των παραδοσιακών ύβρεων, χυδαιοτάτων, με το σύγχρονο γίγνεσθαι … Θεέ μου μιλάω σαν τον Τσοχατζόπουλο … τέλος πάντων … Ακόμη κι εγώ δεν είμαι έτοιμος ακόμη να στην "ξεστομίσω" … γραπτώς!)