Giannis Kafatos

Ω, καλημέρα σας! Καλό 3μερο σας εύχομαι και βεβαίως ελπίζω να μην πιάσουν τον Παλαιοκώστα μέχρι τη Δευτέρα, γιατί έχω βάρδια στο Μέγκα και τέλος πάντων νομίζω ότι μπορεί να αντέξει η κυβέρνηση να ζήσει τρεις μέρες ακόμη με το φιάσκο στην πλάτη της.

Και οι Δραπέτες έχουν ψυχή! Γδύσου λοιπόν Δραπέτης ή Δραπέτισσα κι έλα το βράδυ στη Disa για … ελικοπτεράτο …

Πρώτο άσμα για σήμερα, ό,τι πιο κοντινό στην ελικοπτεράτη επικαιρότητα…

Gimme Shelter (Rolling Stones cover) – The Hellacopters

Στις φυλακές μας συμβαίνουν μαγικά πράγματα. Γίνονται τα πάντα εκτός του σοφρωνισμού, σκοπός άλλωστε για τον οποίο σιάχτηκαν οι φυλακές. Κάποιοι γίνονται χειρότεροι απ’ αυτό για το οποίο καταδικάστηκαν, κάποιοι γίνονται πιο κυνικοί και κάποιοι γίνονται … Πιο Πλούσιοι ( όχι σε εμπειρίες ω, καλοπροαίρετε αναγνώστη-ακρόατή – για να μη σε πω κάτι άλλο και χαλάσουμε τις καρδιές μας μέρες που είναι).

Jail House Rock – The Blues Brothers

Θα συνεχίσω το προγραμματάκι με άσματα της φυλακής αφού οι φυλακές χαρακτήρισαν ολόκληρη τη βδομάδα που κανονικά θα ήταν αφιερωμένη στα Μασκαρίλικια. Τι να πεις! Η πραγματικότητα ξεπερνάει τη φαντασία κι έτσι όπως πέταξαν σαν πουλάκια τα "πουλάκια μου" θυμήθηκα την προηγούμενη φορά που είχαν πετάξει που κάναμε ακριβώς τις ίδιες κουβέντες. Προσωπικώς τους ευχαριστώ, γιατί τώρα, τη δεύτερη φορά, μάς έδωσαν τη χαρά να κάνουμε περισσότερη πλάκα. Φαντάζομαι ότι την επόμενη φορά θα έχουμε και θανάτους από τους γέλωτας

Jailbird – Primal Scream

 ΟΙ συνθήκες κράτησης στον Κορυδαλό είναι για κλάματα. Ακόμη έχουν τηλεοράσεις καθοδικού σωλήνα, ενώ η αγορά βρωμάει τι-εφ-τίλα! Δεν έχουν μπει πρίζες στα κελιά και οι κρατούμενοι μπλέκουν τα μπούτια τους με τις προεκτάσεις για τους φορτιστές τους. Ακόμη δεν τους έχουν δώσει το καινούριο x-box, ενώ σε απεργία πείνας απειλούν ότι θα κατέβουν αν δεν κάνουν "σβήστα" τα κωλοVista από τα λάπ τοπ που χρησιμοποιούν. Υπάρχουν κάποιες πληροφορίες ότι εν όψει Κούλουμων, οι κρατούμενοι ετοιμάζουν να πετάξουν χαρταετούς με τα αιτήματά τους.

Paris in Jail

Την πιο σκληρή φυλάκα την κουβαλάς μέσα σου φίλε και φιλενάδα. Και οι Sound το έχουν περιγράψει με τον πιο Ροκ- συγκλονιστικό τρόπο!

Καλό τριήμερο, και καλές αποδράσεις (αν θες διάβασε τη λέξη με " " μόνος σου!)

I Can’t Escape Myself – The Sound

 Αυτή την καταπληκτική τε και σπάνια μάλλον εκτέλεση του I wanna be your Dog, την βρήκα στο βλογκ του Σωτήρη … music …s. Αυτά για να βάζουμε τα πράματα στη θέση τους.

Φοβερό τραγούδι, φοβερός ο Ιγκυ, μοναδική η Πάτι  καταπληκτικοί οι REM, τέλος πάντων όλα ωραία και καλά και πολύ ροκ – κανονικό όχι το γιαλαντζί (που το τιμώ ως ντολμά, αλλά σιχαίνομαι ως υφάκι)!

Όπως όμως παρατηρούσα το βίντεον, είδα την κυρά Πάτι να βάζει τα γυαλιά της – για να βλέπει την παρτιτούρα.

Είναι καμία δεκαριά μέρες που το έχω δει το βιντεάκι αλλά αυτή η σκηνή δε φεύγει από το lcd 45′ του μυαλού μου. Το βλέπω συνεχώς μπροστά μου σε high resolution και σκέφτομαι ότι είναι τόσο γαμημένα πραγματικό, τόσο αληθινό, τόσο αναπόφευκτο σε τελική ανάλυση.

Δες το, και μετά συνεζίζω να σε ζαλίζω με τις σκέψεις μου … 

Ε, τι λες δεν είναι σούπερ η εκτέλεση?

Δεν είναι τόσο τρυφερή και συγχρόνως ROCK  η σκηνή που η Πάτι φοράει το γυαλί?

Σού ΄λεγα λοιπόν ότι από τη στιγμή που το είδα το βιντεάκι δεν έχει φύγει από το μυαλό μου και παράλληλα με έβαλε σε μια φάση που σκέφτομαι το χρόνο: αυτόν που έφυγε, αυτόν που χαλαλίστηκε, αυτόν που έρχεται.

Όχι καταθλιψάρες και λοιπά, όχι, όχι έτσι! (υπάρχουν άλλωστε πολύ περισσότερα να με ρίξουν από κάτι τόσο απόλυτα δεδομένο όπως είναι ο χρόνος!)

Σκέφτομαι ότι είμαι 40 (παρά, αλλά πάντως σαράντα) δηλαδή … μεσήλικας. Τό ‘πα μια μέρα σε νεαρούς συναδέλφους, και το συζητούσα και με έναν γνωστό μου πάλι νεότερο. " Έλα ρε, σιγά που θεωρείσαι εσύ μεσήλικας, το στυλάκι  … μπλα μπλα" Παιδιά, άστε τι "θεωρούμαι", εγώ λέω τι πραγματικά ειναι κάποιος που είναι σαραντα. Είναι μεσήλικας! Κι αυτό δεν είναι κακό, ή τουλάχιστον δεν είναι απαραιτήτως κακό.

Αρκεί, νομίζω, κάνεις πριν γίνει 40 να έχει ζήσει στην ώρα τους τα πράγματα που ταιριάζουν με την κάθε ηλικία που βρίσκεται.

Δε λέω ότι πρέπει να σταματήσει να κάνει κάποιος πράγματα επειδή μεγάλωσε. Όχι! Αλλώστε δεν θα μπορούσα να αυτοαναιρεθώ τόσο πολύ δημοσίως! Η διαφορά είναι στον τρόπο.

Αλλιώς πηδάς στα 20, αλλιώς στα 40! Αλλιώς χαίρεσαι στα 25 διαφορετικά στα 37! Αλλιώς διασκεδάζεις στα 23 αλλιώς στα 30! Δεν υπονοώ διαφορετικά πράγματα – όχι ότι κι αυτό είναι κακό – αλλά εννοώ με άλλον τρόπο. Γιατί όσο περνάει ο χρονος μπαίνει στο παιχνίδι και μια εξαιρετική πουτανίτσα που λέγεται εμπειρία … και σ’ επηρεάζει. Όχι πάντα θετικά, ούτε και πάντα αρνητικά – πάντως την κουβαλάς! Ταμάμ!

Χαίρομαι να βλέπω παιδιά να είναι παιδιά, πιτσιρικάδες να είναι πιτσριρικάδες, τριαντάρηδες να είναι 30αρηδες και τα λοιπά και τα λοιπά!

Κάνω την αυτοκριτική μου για όσο χρόνο άφησα να μου φύγει (για διάφορα πράγματα και καταστάσεις). Όμως είμαι χαρούμενος που κατάφερα να ζήσω όλες τις ηλικίες που έχω περάσει. Ελπίζω να μπορώ να κάνω το ίδιο και για τα χρόνια που έρχονται …

έστω και με γυαλιά πρεσβυωπίας!

Ανοιξα τηλεόραση πρώτη φορά κυριακάτικα στις 7 και, το απόγευμα. Και νόμιζα ότι άνοιξα τον xplorer και είχε κολλήσει σε λάθος ημερομηνία καποιο site κι έπρεπε να καθαρίσω τα cookies.

Σύντομα συνειδητοποίησα ότι το "μπισκότο" Ριτζάι-Παλαιοκώστας άλλοι τό ‘φαγαν … αμάσητο!

Τώρα πια είμαι βέβαιος!

Δε ζω στο Twilight Zone!

Ζω στην Ελλάδα!

ακόμη ένα σκουτί της απόδρασης … εδώωωω (κλικ)

Καλημέρα, Τσικνοπαρασκευιάτικα!

Η κατασταση είναι  … δραματική! Η ελληνική οικονομία είναι σαν τις αδελφές του Βουτσά σε μια ελληνική ταινία που τις είχε στη σειρά και τις χαστουκίζει. Μόνο που στην ταινία "πονούσαν" μόνο οι αδελφές. Τώρα "πονάμε" όλοι. Και στην ταινία γελάγαμε. Τώρα …δεν! Ακούω τα νούμερα και ζαλίζομαι. Κι όταν συνειδητοποιώ ότι τα "νούμερα" είναι άνθρωποι … Άστα να πάνε. Και μετά έχουμε τα δικά μας τα … νούμερα …

Get on Your Boots – U2 live @ Brit awards

Στο πολυπληθές κοινό των περιπετειών μου ως Dj, δισκοθέτου που θα έλεγαν και οι ελληνολάτρες – μέχρι αηδίας – να σας πω ότι Εκτάκτως αυτή την εβδομάδα θα παίξω Σάββατο, αύριο δηλαδή!

Την ερχόμενη Παρασκευή λέμε με το Γιάννη και το Σάκη, τα DiS-ό-παιδα, να στήσουμε ένα μασκέ ή κάπως έτσι, παρτακι στο κατάστημα! Κάθε ιδέα δεκτή. Μέχρι την τρίτη όμως. Μετά θα έχετε να κάνετε μαζί μας!

Φραγκοσυριανή- Locomondo

 Τις τελευταίες μέρες τα παιδιά μου έχουν κολλήσει με τον απίθανο Happy Feet. Την έχεις δει την ταινία? Δες τη! Δε χρειάζεται να έχεις παιδιά, ή ανήψια για άλλοθι. Πάρτην, δόξει και τιμή  από το κοντινότερο σου dvd club και απόλαυσε τη. Αν τη δεις λοιπόν θα καταλάβεις γιατί ένα 2χρονο κορίτσι, η Μαρίνα στην προκειμένη περίπτωση, έχει φάει κόλλημα και μου κυκλοφορεί στο σπίτι σαν τον Φρέντ Αστέρ και τη Τζίντζερ Ρότζερς μαζί!!! Αφιερωμένο εξαιρετικά: η επιτομή της κομψότητας … λέιντις εντ τζέντλεμεντς … μίστερ …

Fred Astaire (Puttin on the Ritz)

 Καρναβάλι! Ζούμε την εποχή της σάμπας. Στις γειτονιές της ελλάδας ένας ντεμέκ βραζιλιάνικος αέρας ανακατεύεται με την καθημερινή μιζέρια … (αν το συνεχίσω θα μου θυμήσω παραγωγό του … "στενοχώρια FM" και δε μου πάει)

Σε αποχαιρετώ περαστικέ "ακροατή" μου με την πιο τρυφερή σάμπα που βρήκα!  Καλό Σαββατοκύριακο

Black Orpheus

Sakis και στις τρεις θέσεις του βάθρου. Η γυναίκα μου παραληρούσε, η γυναίκα του Μάνου εξακολουθεί να παραληρεί, νομίζω ότι πολλές γυναίκες πολλών Γιάννηδων, Μάνων, Κώστηδων κλπών αγράμμωτων τε και άφωνων θα εξακολουθούν να παραληρούν μέχρι τον τελικό.

Ο Sakis λοιπόν αν και συναχωμένος κέρδισε

τον Σάκη που είχε ιωσούλα και …

κατατρόπωσε τον Σάκη Ρουβά που ήταν χώμα από ένα κωλοκρυολόγημα

το λοιπόν πό(στ)νημα … ΕΔΩ (κάνε κλικ ρουβίτσα μου…!)

Μερικές φορές σκέφτομαι τρελά. Όχι απαραιτήτως τρελά πράγματα, αλλά κανονικά πράματα και μετά αρχίζω να ξεφεύγω.

Για παράδειγμα σκεφτόμουν εδώ και χρόνια: πώς συνεννοήθηκαν όλοι οι κατασκευαστές του κόσμου κι έφτιαξαν τα χαρτιά υγείας με το ίδιο πλάτος, και ομοίως οι αξεσουαράδες μπάνιου έφτιαξαν πανομοιότυπες βάσεις για να μπορούν να μπαίνουν σε όλα μπάνια και τα βε-σε στα μήκη και τα πλάτη της γης – όπου χρησιμοποιούν το ρολό υγείας. 

Έγινε ας πούμε μια επιτροπή και συναντήθηκαν στην Ελβετία, στη Χάγη, στη Ρώμη, το Παρίσι ή τη Νέα Υόρκη και το αποφάσισαν.

Ή μήπως στην αρχή επικρατούσε ένα χάος κι ο καθένας κατασκευαστής χαρτιού υγείας είχε τις δικές του διαστάσεις και μαζί με τα χαρτιά έφτιαχνε και τις βάσεις και τις πουλούσε σε προνομιακή τιμή, αλλά μετά είδε ότι δεν τον συνέφερε γιατί οι συσκευασίες ήταν πολύ βαριές και τι να τις κάνεις τόσες βάσεις (σε αντίθεση με τα χαρτιά που τα καταναλώνεις πιο γρήγορα)? Και μετά ακολούθησε μια παγκόσμια συναίνεση και αποφάσισαν τις γνωστές μας έως σήμερα διαστάσεις τουλάχιστον ως προς το πλάτος. Και μετά ο καθένας ήταν ελεύθερος ως προς το μήκος προκειμένου να χτυπήσει την αγορά και τις τιμές. Πώς αποφάσισαν επίσης το μήκος από “δοντάκια” σε δοντάκια” για την επιφάνεια. Γιατί να είναι τετράγωνο κι όχι παραλληλόγραμμο?

Ποιοι πρότειναν τις κρατούσες διαστάσεις? Πώς έπεισαν τους άλλους συνέδρους? Δωροδόκησαν?

Και οι αξεσουαράδες, πώς δέχτηκαν τις διαστάσεις που προκρίθηκαν? Μήπως αυτοί δωροδόκησαν συνέδρους-κατασκευαστές γιατί είχαν απούλητα αποθέματα από βάσεις με τις συγκεκριμένες διαστάσεις.

Πήραν θέση τα κόμματα και οι κοινωνικοί εταίροι για το τελικό αποτέλεσμα. Υπήρξαν πολιτικές διαφωνίες, έγιναν απεργίες (από τους χαμένους της διαπραγμάτευσης?) Στήθηκαν μπλόκα, πήγαν οι θιγμένοι έξω από τα γραφεία υπουργείων και οργανισμών και έκαναν διαμαρτυρίες πετώντας λεκάνες, μπιντέ και (φυσικά) τα λάθος (σύμφωνα με το νέο καθεστώς) διαστάσεων κωλόχαρτα? Γιατί υπάρχει τέτοια συνωμοσία σιωπής γύρω από το θέμα?

…

…

… τι λέγαμε? Α, ναι! Για τις τρελές διαδρομές που κάνει το μυαλό μου, μερικές φορές – όχι πάντα. Τι να πεις! Τέλος πάντων … καλή καρδιά!

(μην πάει ο νους σου αμέσως στο …Κ(ο)ακό!!!, πάτα πάνω στην εικονίτσα …)

Τα προεκλογικά ήθη τελικώς μπαίνουν σε … ενδιαφέρουσες ατραπούς.

Κάποτε στην Ελλάδα, ψήφιζαν και τα δέντρα. Μετά ψήφισαν οι 18αρηδες.

Φαίνεται ότι στις εκλογές που έρχονται (εμπρός βήμα ταχύ, να τις προϋπαντήσουμε παιδιά στην Αιξωνή – όχι εκεί δεντροφυτεύει ο Σκάι – στην Εξοχή!) θα ψηφίσουν και τα σεξ σοπ! γιατί πού θα βρούν τα μαστίγια όσοι θέλουν με αυτό τον αρχαίο τρόπο να δείξουν υποταγή στον αρχηγό και μεταμέλεια στους ψηφοφόρους?

 Ε, πού? στις αντικερί και στις μπουτικ? Όχι αγάπες μου!

Επιτέλους ήρθε η ώρα να μπείτε στα Σεξοσοπωλεία χωρίς ταμπού, χωρίς ενοχές, χωρίς να νοιάζεστε ποιος σας κοιτάει και να πάρτε το δικό σας μαστίγιο!

Παλιά όταν πλησίαζαν οι εκλογές λέγανε: Ξεσκονίστε τα εκλογικά σας βιβλιάρια.

Τώρα θα λέμε: Βρέξτε τα μαστίγια σας!!!

(ρε λες τελικά να δικαιώνεται η ρήση για τη βρεγμένη βοϊδό… που τσά – ρος τέτοια εποχή???)