Λοιπόοοοον! είδα την ταινία, χθες στην πρεμιέρα της, στο μέγαρο μουσικής!
κοσμικά: η Ιρέν Ζακομπ θεά κομψότητας με ένα υπέροχο φόρεμα και με τρακ απέναντι μας!!!
Ο Νταφό(ε) λαμπερός, πολύ πιο όμορφος από κοντά κι αυτός συνεσταλμένος
(για τα εγχώρια κοσμικά: δεν ασχολούμαι!)
Η ταινία: τη χάρηκα γενικώς. Ειδικώς νομίζω ότι ο Theo απέτυχε στο να κάνει μια ταινία που να θυμίζει τα Βεντερικά ονειροπολήματα – μάλλον δεν τον ενδιέφερε κιόλας. Το αναφέρω όμως γιατί η ατμόσφαιρα – ειδικά στα γυρίσματα του Βερολίνου εμένα στον Βέντερς με πήγαινε αλλά το λεωφορείον δεν έφτανε στο τέρμα.
Μαγική σκηνή: ο χορός των τριών πρωταγωνιστών στο μετρό!!!
Ατυχής σκηνή: Ο Νταφό(ε) με την εν διαστάσει σύζυγό του φιλιούνται με πάθος αλλά αυτή τον διώχνει όταν πάει να διεκδικήσει κάτι παραπάνω από ένα φιλί! (μάλλον η χειρότερη ερωτική σκηνή που έχω δει)
Μουσική: Η κυρία Ελένη Καραϊνδρου δε με ικανοποιήσε όσο το έχει καταφέρει στα προηγούμενα έργα της.
συμπέρασμα: Αξίζει να τη δεις (την ταινία εννοώ, μην μπερδευτείτε ε!)
(μέχρι εδώ ήταν το σχόλιο που άφησα στης Γητεύτριας, τα υπόλοιπα σε πρώτη προβολή … ακολουθούν)
Ο Αγγελόπουλος αποδεικνύει το ανθελληνικό και αντεθνικό μένος του στη σκηνή που μια ομάδα νταβραντισμένων γερμανών ΜΑΤ, με τις ασπίδες τους εφορμούν σε έρημο εργοστάσιο που έχει γίνει στέκι για τους παρίες του λαμπερού Βερολίνου και τους συλλαμβάνουν όλους ΧΩΡΙΣ να ανοίξει ρουθούνι, ΧΩΡΙΣ ένα "ψεκάστε -σκουπίστε- τελειώσατε". Είναι ντροπή κύριε Αγγελόπουλε να εκθέτετε έτσι τη χώρα διεθνώς!
Μετά το άγαλμα του Λένιν στο ποταμόπλοιο, τώρα οι ήρωες της ταινίας βρίσκονται ανάμεσα σε δεκάδες προτομές και αγάλματα του Στάλιν που "αποσύρθηκαν".
Φαντάζομαι στην επόμενη ταινία βαρυποινήτες με μπάλες στα πόδια θα σπάνε με γκασμάδες προτομές εκπροσώπων της εκπεσούσης ιδεολογίας.
Γιατί με κοιτάς έτσι? Δεν μπορώ να κάνω και την πλάκα μου ακόμη και με τις ταινίες του Αγγελόπουλου? Με ποιο δικαιώμα?
Με το δικαιώμα του θεατή απάντων των έργων του!
Πέρασα καλά, σου τό είπα. Όπως σου είπα ότι αξίζει να δεις την ταινία. Μαγκιά του του Αγγελόπουλου που φτιάχνει ιστορίες με τις εμμονές του και τις ντύνει με τις μαγικές φωτογραφίες (εξαίσιες και τη Σκόνη!!!), στυλιζαρισμένα πλάνα (με το δικό του πάντα στυλ). Δεν σου είπα ότι έπαθα την πλάκα μου, ή ότι είδα το απόλυτο αρίστουργημα!
Μπρούνο Γκαντζ: Μαγική φιγουρα, παίξιμο που είναι … ανεπανάληπτο!
Ιρέν Ζακόμπ: Παίζει πάρα μα παρα πολύ καλά. Αλλά δεν μπορεί σε καμία περίπτωση με πείσει (ακόμη και με το ιδιαίτερο μακιγιάζ) για μάνα του Νταφό(ε).
Μισέλ Πικολί: Αυτός ο τύπος (που γερνάει κι αυτός όπως εμείς μεγαλώνουμε) μου αρέσει πολύ και πάντα όταν τον βλέπω μ’ αρέσει πώς αποτυπώνονται τα συναισθήματα του ρόλου στο πρόσωπο αλλά και στη στάση του σώματός του.
Γουίλιαμ Νταφό(ε): Μ’ άρεσε πολύ αλλά κάτι "κρατάει" τον ενθουσιασμό μου
Καλή προβολή!!!
(και τη φωτό με το ποστερ της ταινίας τη βούτηξα από της Γητεύτριας – ευχαριστώ Μαριάννα!!!)
Share on Facebook
