Είχα πάντα ένα μεγάλο θέμα με το χρόνο. Δεν τα πάμε καλά οι δυο μας. Η παρτίδα είναι ρυθμισμένη. Δεν τα πάμε καλά οι δυο μας. Πάντα στον κατάλληλο χρόνο όλα γίνονται και δεν ξεγίνονται.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι όταν ό,τι είναι να γίνει, δεν γίνεται στον κατάλληλο χρόνο.
Και μετά ψάχνεις να δεις τι έπρεπε να είχες κάνει τότε που ήταν σωστή η ώρα.
Μετά από πολλές Παρασκευές, ένα Radio Friday "εκπέμπει" σήμερα.
Νομίζω δεν έλλειψε σε κανέναν, ούτε σ' εμένα. Όταν ήταν ο χρόνος του … εξέπεμπε
Πολύ άρεσε στη Μαρίνα μου αυτό το τραγούδι. Για κάποιο λόγο κάποτε της είχα πει για νανούρισμα, ένα από 'κείνα τα βράδια που έκλαιγε και δεν έλεγε να κλείσει μάτι. Αφού τελείωσε όλο το αμειγώς παιδικό ρεπερτόριο περάσαμε σε ανώτερες μορφές γονεϊκής πάλης και τσουπ ο "Ματωμένος Γάμος" έγινε παιδικό νανούρισμα.
Φέτος το ζήτησε να το ακούσει στο youtube και είναι ψηλά στο καλοκαιρινό airplay της Μαρίνας μου!
Είναι πολύ περίεργος ο κόσμος φέτος το καλοκαίρι. Είναι πιο συνεφιασμένος. Είναι με περισσότερες έγνοιες. Οι τυχεροί έκαναν διακοπές, ή θα κάνουν, όμως έχουν μια σκοτούρα πάνω από το κεφάλι τους και μέσα στα μάτια τους.
Σκοτούρα οι εκδρομείς, μουρμούρα οι επαγγελματίες ότι οι σκοτουριασμένοι εκδρομείς και είναι λιγότεροι από ό,τι συνήθως και δεν ξοδεύουν όσα χρειάζονται.
Είναι προφανές, σ'εμένα τουλάχιστον, ότι οι διακοπές τελειώνουν. Σε λίγα εικοσιτετράωρα θα είμαι στη δουλειά μου. Αυτό σημαίνει ότι έχω δουλειά, πήρα άδεια, πήγα διακοπές κλπ που δεν επιτρέπουν γκρίνια. Είμαι πολύ χαρούμενος που είδα άλλο ένα καλοκαίρι τα παιδιά μου να ξετσουμίζουν και να μπουμπουκιάζουν περνώντας μόνα τους δρόμους, με ποδήλατο, πατίνι, τρέχοντας στην πλατεία, στο μόλο, στα βράχια, στη γειτονιά μαζί με τα άλλα παιδιά του χωριού.
Τιις πρώτες μέρες των διακοπών τα παιδιά της πόλης, μιλάω για τα δικά μου αλλά δίνω ένα τόνο γενίκευσης για να στο παίξω ειδικός, χτυπάνε με το παραμικρό. Προαφνώς η ζαλούρα της πόλης και των "μη" τα κάνει σα μεθυσμένα που δεν ξέρουν πώς να τρέξουν σε ένα χωριό. Η ζαλούρα της πόλης και τα "μη". Πόσες φορές δεν είπατε -αν είστε γονείς – ότι δε θα ξαναπείτε "μη" και πόσες φορές δεν καταφέρατε να το τηρησετε;
Τις πρώτες μέρες των διακοπών τα παιδιά της πόλης είναι σαν τη μύγα μες στο γάλα σε σχέση με τα άλλα παιδιά του χωριού όταν είναι κοντά οι γονείς τους. Μόλις οι γονείς απομακρυνθούν και αφήσουν λίγο αέρα – ν' ανασάνουν τα παιδιά -τα παιδιά γίνονται ένα και δεν ξεχωρίζεις τις φωνές τους. Και αν είσαι και λίγο χαλαρός μπορείς να απολαύσεις το μπουμπουκιασμα των βλασταριών σου.
Ο Αντώνης μου θέλει τόσο πολύ να γίνει ψαράς που έπιασε μικρά ψάρια με τα χέρια του στα βράχια και η Μαρίνα μου ακολουθώντας τους φίλους της έφτασε στη βάρκα και ανέβηκε με τη δύναμη των μπράτσων της για να κάνει βουτιές. Εμείς από κοντά παρακολουθούμε και μεγαλώνουμε μαζί τους. Ευτυχία
Τα τελευταία οκτώ χρόνια οι βασικές μου διακοπές είναι στην Αφησο (στο gps Αφυσσος, αλλίως δεν στο βγάζει) στο Πήλιο. Παραλιακό χωριό. Δεν έχει αλλάξει τίποτα εκτός από μια απουσία. Φέτος δεν είδα τον Ρούφικ, τον "φίλε μου". Είναι όμως για καλό (διάβασε το λινκ), γύρισε στα παιδιά του. Του στέλνω την αγάπη και τα χαμόγελα που μας μοίραζε.
Η Άφησος είναι ένα μέρος με πολλές αναμνήσεις. Φοβάμαι όμως ότι η αδυναμία κάποιων να καταλάβουν την ομορφιά της, την κάνουν πιο φτωχή. Ας είναι, δε θέλω να γκρινιάξω. Ευτυχώς που περνάμε καλά ανάμεσα σε τόσους γνωστούς και φίλους.
Καλό σου-κου συβλογκίτες και συβλογκίτισσες.
Καλό υπόλοιπο καλοκαίρι. Αισιοδοξία και αλληλεγγύη: ας τις ορθώσουμε απέναντι σε όσους θέλουν να μας πνίξουν